Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Προσεγγίζοντας τη διά βίου μάθηση: χαρακτηριστικά Ενηλίκων και τεχνικές μιας ποιοτικής Διά Βίου Μάθησης (ΜΕΡΟΣ Α΄)



Προλογικά
Καθώς βιώνουμε ως χώρα κρίσεις σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής και αντιμετωπίζουμε προκλήσεις μέσα σε ένα δυσμενές πλαίσιο για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα σύνθετο τοπίο, όπου οι πιέσεις είναι διαρκείς και επηρεάζουν σημαντικά τον κοινωνικό και κοινωνικό ιστό της.
Ως εκ τούτου γίνεται επιτακτική η ανάγκη μετασχηματισμού του αναπτυξιακού μοντέλου που εφαρμόζει η Ελλάδα, ενώ η Δια Βίου Μάθηση και η στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας αναδεικνύονται σε καθοριστικό παράγοντα, που μαζί με άλλες προϋποθέσεις, αναμένεται να διευκολύνουν την αναπτυξιακή τροχιά.
Η δια βίου μάθηση, αφορά ένα ευρύ πλαίσιο δραστηριοτήτων και παραμέτρων, οι οποίες συνθέτουν στην ουσία ένα ολόκληρο παιδευτικό και πολιτισμικό σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη της αφορά στην πολύπλευρη καλλιέργεια της προσωπικότητας του πολίτη. Ταυτόχρονα όμως, δεν νοείται αποκομμένη από το οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο μέσα στο οποίο υλοποιείται και αναπτύσσεται η παραγωγική και επαγγελματική δραστηριότητα. Έχοντας υπόψη τις παραπάνω αρχές, στην παρούσα εισήγηση θα γίνει προσπάθεια προσέγγισης, αρχικά των χαρακτηριστικών των ενηλίκων εκπαιδευομένων, και ακολούθως των τρόπων με τους οποίους η δια βίου μάθηση θα μπορούσε να γίνει ποιοτικότερη.

Γενικότερος σκοπός της Δια Βίου Μάθησης
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας η δια Βίου Μάθηση θα γίνεται όλο και πιο απαραίτητη για την παγκόσμια οικονομία. Έτσι, για όσους επιλέξουν να εκπαιδεύονται και να επαναπροσδιορίζουν τις γνώσεις τους, τα οφέλη θα είναι μεγάλα. Θα συνεχίζουν την καριέρα τους περιορίζοντας τον κίνδυνο της ανεργίας και θα είναι σε θέση να επιλέξουν ακόμα και καλύτερη εργασία. (Holmes, 2006:210-213)
Τα παραπάνω μας βοηθούν στη διατύπωση του σκοπού της Δια Βίου Μάθησης. Σκοπός λοιπόν, της Επιμόρφωσης Ενηλίκων είναι να βοηθάει τους εκπαιδευόμενους στην απόκτηση κατάλληλων δεξιοτήτων προκειμένου να οδηγηθούν στην αυτοβελτίωση, στη μεγιστοποίηση των επιλογών τους, ώστε να ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον τους και να αποκτήσουν ευελιξία επαγγελματική και προσωπική. (Χαρίτου, 2005: 9-12)
Επιπλέον, σκοπός της Δια Βίου Μάθησης είναι η απεξάρτηση εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων από κάποιες ποιοτικές προδιαγραφές. Από την επισκόπηση του έργου των θεμελιωτών της εκπαίδευσης Ενηλίκων προκύπτει ότι δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός κορμός σχεδιασμού ποιότητας τέτοιων προγραμμάτων. (Κόκκος, 2005: 89-94). Παρόλα αυτά όλο και περισσότεροι συμφωνούν ότι το είδος αυτής της εκπαίδευσης πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ενηλίκων εκπαιδευομένων, βάσει των οποίων πρέπει να γίνεται και ο σχεδιασμός του εκάστοτε προγράμματος. Αυτό υποστηρίζεται, διότι ο ενήλικας εκπαιδευόμενος διαφοροποιείται από το μαθητή - παιδί. Προκειμένου, λοιπόν, να είναι αποτελεσματικός ένας διδακτικός σχεδιασμός Εκπαίδευσης ενηλίκων, οφείλει να λάβει υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά, τα οποία θα παραθέσουμε παρακάτω.
(συνεχίζεται...)

Κλαδά Νεκταρία
Φιλόλογος, Μετεκπαιδευθείσα στη Διδακτική και Αξιολόγηση,
Εργαστηριακός Συνεργάτης ΑΣΠΑΙΤΕ,
Αξιολογήτρια στο ΕΚΕΠΙΣ
Πρακτικά πανελλήνιου συνεδρίου, τόμος Β', "Η Ποιότητα στην Εκπαίδευση: Τάσεις και Προοπτικές", σελ.90-91

Share/Bookmark

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ - Μορφές Διαμαρτυρίας




Το θέμα είναι παλιό, αλλά δεν χάνει ποτέ την επικαιρότητα του. Η διαμαρτυρία είναι μια ανάγκη ανθρώπινη και τα αίτια και οι μορφές της θα απασχολούν πάντοτε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Τα αίτια βέβαια είναι συνήθως συγκεκριμένα: Πραγματική η υποτιθέμενη αδικία, προσβολή της ελευθερίας, των δυνατοτήτων αναπτύξεως και εξελίξεως, παράβαση υποσχέσεων, απιστία διαφόρων ειδών. Η διαμαρτυρία ως φαινόμενο εμφανίζεται σε κάθε έκφανση της ζωής: την πολιτική, οικονομική, επαγγελματική, κοινωνική, θρησκευτική.
Μπορεί να είναι εκδήλωση ζωντάνιας ή αρρώστιας, υπεροψίας ή απόπειρας επιβιώσεως, εγωισμού ή αλτρουισμού.
Μπορεί να μην έχει κανένα συγκεκριμένο αίτιο και να είναι απλώς ένα modus operandi ή και modus vivendi.
Η αφετηρία της πάντως δεν καθορίζει αναγκαστικά ούτε τη μορφή ούτε την ένταση της. Εκεί παίζει βασικό ρόλο η κοινωνική και ατομική νοοτροπία.
Όσο υπάρχουν θεσμικές δυνατότητες, αναγνωρισμένα "κανάλια" για την πραγματοποίηση της διαμαρτυρίας, δαμάζεται η ένταση, αλλά και πολλαπλασιάζεται η αποτελεσματικότητα της. Τέτοια κανάλια μπορεί να είναι ο λόγος στη δημόσια πλατεία ή η επιστολή στην εφημερίδα, η αναφορά στην αρχή ή αγωγή στο δικαστήριο, η διαδήλωση ή οι εκλογές.
Τα κανάλια αυτά εκπληρώνουν τον τριπλό σκοπό της απονομής της δικαιοσύνης, της προετοιμασίας μιας σωστής μεταρρυθμίσεως, και της βαλβίδας ασφαλείας.
Η βαλβίδα ασφαλείας επιτρέπει τη διαφυγή του ατμού που περισσεύει, χωρίς ποιοτικές διαφοροποιήσεις. Η άποψη ότι κάθε κοινωνία χρειάζεται βαλβίδες ασφαλείας δεν είναι κυνική, αλλά απεναντίας πολύ ανθρώπινη και πολύ σοφή.
Μέσα στα όρια που επιβάλλει η επιβίωση μιας ελεύθερης και πολιτισμένης κοινωνίας, η διαμαρτυρία πρέπει να είναι απαλλαγμένη από κάθε είδους άμεσες ή και έμμεσες κυρώσεις. Η πρόταση αυτή έχει διπλό νόημα.
Υπάρχουν όρια διαμαρτυρίας που πρέπει να γίνουν σεβαστά. Αλλά τα όρια αυτά δεν αφορούν το περιεχόμενο, αλλά μόνο τη μορφή της διαμαρτυρίας. Δεν μπορεί σε μια ελεύθερη και πολιτισμένη κοινωνία να νοηθεί παράνομο περιεχόμενο διαμαρτυρίας. Το περιεχόμενο μιας διαμαρτυρίας μπορεί να είναι παράλογο, ανόητο, εξοργιστικό, αλλά δεν μπορεί να είναι αθέμιτο.
Αντιθέτως, η μορφή που παίρνει μια διαμαρτυρία μπορεί, όχι μόνο σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, αλλά και σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία να είναι απαράδεκτη, ασυμβίβαστη με την έννομη τάξη της και, επομένως, παράνομη.
Η άποψη αυτή, όσο αυτονόητη και αν φαίνεται, πρόσφατα δεν γίνεται πάντα δεκτή. Οι αδίστακτοι εγκληματικές ενέργειες των Γερμανών τρομοκρατών βρήκαν την απροσδόκητη συμπάθεια κύκλων του τόπου μας, που δεν μπόρεσαν να κάνουν τη δύσκολη καμιά φορά, αλλά αναμφισβήτητα εύλογη και αναγκαία διάκριση ανάμεσα στο περιεχόμενο και στη μορφή.
Είναι ενδιαφέρον ότι στη χώρα με τη μακρότερη παράδοση και το ευρύτερο πλαίσιο ελευθερίας της διαμαρτυρίας, την Αγγλία, η δραστηριότης των Γερμανών τρομοκρατών βρήκε τη λιγότερη συμπάθεια. Η διανοητική αυτή ισορροπία δεν επικράτησε δυστυχώς και στον τόπο μας.
Όπως όμως παντού, έτσι και εδώ υπάρχει και η άλλη άκρη. Στη χώρα μας η άλλη αυτή άκρη αντιπροσωπεύεται από το κατάλοιπο αυταρχικών αντιλήψεων που λέγεται "περιύβριση αρχής". Στον τόπο που τα παραστρατήματα της γλώσσας φθάνουν σχεδόν τα ύψη των κυκλοφοριακών παραβάσεων, οι δημόσιες αρχές και τα δικαστήρια απαιτούν από τους πολίτες συμπεριφορά ευλαβών υπηκόων και σεμνών Αρσακειάδων.
Μήπως συναντώνται και εδώ τα δύο άκρα;

28 Μαρτίου 1978,
Πρόδρομος  Δ. Δαγτόγλου*


*Π. Δ. Δαγτόγλου,Η Κοινωνία μας και η Πολιτική της, δημοσιευθέν άρθρο στην εφημερίδα "Καθημερινή", Εκδόσεις Καθημερινής, Αθήνα 1979, σελ. 122

Share/Bookmark

Υπενθύμηση σχετικά με την υποβολή σχολίων:

Παρακαλείστε να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή ενδέχεται ορισμένοι επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα ιστολόγια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται, μόνο ενώ και εφόσον, είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε την τρέχουσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την κατανόησή σας...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...